Nity zwykłe a drążone. Porównanie

Jest dla wszystkich oczywiste, ze nity mogą się od siebie różnić wielkością no i materiałem, z którego są wykonane. Te dwa parametry zależą rzecz jasna w głównej mierze od tego, gdzie i przy jakiego rodzaju konstrukcjach konkretne nity są stosowane. Jednak to nie wszystko. Nity mogą być także zupełnie różnie zbudowane i mieć odmienne kształty, co już nie musi być dla każdego taką jasną oczywistością. Dlaczego tak jest?

Nit – uniwersalny łącznik

Zacznijmy od tego, że nity mają bardzo liczne zastosowania, poczynając od zespalania z sobą elementów olbrzymich konstrukcji kratowych, mostowych czy poszyć statków aż po łączenie miniaturowych elementów elektroniki użytkowej. Niektóre z tych łączeń muszą wytrzymywać olbrzymie naprężenia, inne są jedynie po to, by jakiś drobne elementy po prostu pozostawały na swoim miejscu. Nity mogą łączyć z sobą w jednym przypadku tylko cienkie druciki z takimiż blaszkami, a w winnym przypadku potężnej grubości blachy. Wystarczy przyjrzeć się wewnętrznej budowie jakiegoś radioodbiornika, komputera czy drukarki lub z drugiej strony elementom konstrukcji żurawi budowlanych, czy mostów, by wiedzieć, z jak dużą różnorodnością mamy tutaj do czynienia. Ogólny podział ze względu na kształt wyróżnia następujące podstawowe nity:

• pełne z litym sworzniem,
• drążone,
• rurowe z pustym sworzniem,
• stopniowane,
• nitokołki,
• zrywane,
• ślepe, czyli zamykane jednostronnie.

Inną cechą charakterystyczną dla nitów są także formy ich główek; mogą one mieć kształt półkulisty, soczewkowy, płaski, trapezowy.

Chcąc wyjaśnić różnice między nitami zwykłymi i nitami drążonymi, szukaliśmy informacji w firmie METAL BERNAT II w Częstochowie, znanego producenta nitów właśnie, a także podkładek, bolców metalowych, drutów, płaskowników, prętów ciągnionych i różnych elementów do żyrandoli, lamp, wózków dziecięcych, huśtawek czy leżaków.

Charakterystyka nitów zwykłych i nitów drążonych

Przymiotnik „zwykłe” w kontekście głównego tematu naszego artykułu będziemy odnosili do klasycznych nitów z pełnym litym sworzniem. Gdy w sworzniu nita zwykłego od strony zakuwanej wykonamy na części jego długości i w jego osi otwór to otrzymamy nit drążony. Jak wiemy, nitowanie zaczyna się od wywiercenia otworu w łączonych z sobą elementach i włożenia weń sworznia nitu, a kończy się tak zwanym zakuciem owego sworznia. Po wykonaniu takiej operacji mamy z jednej strony łączonych materiałów łeb nita, a z drugiej jego zakuwkę. Zwykłe nity zakuwamy za pomocą uderzeń młotka (ręcznego lub mechanicznego) lub też poprzez nacisk wywierany tak zwanymi nitownicami. Natomiast do nitowania nita drążonego potrzebne jest narzędzie o nazwie zakuwak. Jedna końcówka zakuwaka ma stożkowaty szpic, który jest wsuwany w otwór nita drążonego, co przy uderzeniu młotkiem w drugi koniec rozwiera ścianki tegoż otworu, tworząc zakuwkę. Niewątpliwie nitowanie nita drążonego jest łatwiejsze niż nita pełnego, lecz ten drugi jest z kolei trwalszy i wytrzymuje większe obciążenia.